1 تکنیک تنفسی برای کاهش احتمال ابتلا به آلزایمر + بهمن 1401
|1 تکنیک تنفسی برای کاهش احتمال ابتلا به آلزایمر + بهمن 1401
اگر بتوان از احتمال ابتلا به آلزایمر کاست، بشر به یکی از آرزوهای خود در درمان این بیماری مخرب نزدیک خواهد شد.

احتمال ابتلا به آلزایمر میتواند با استفاده از تغییراتی در سبک زندگی کاهش یابد. به گفته دانشمندان، یک تکنیک تنفسی آسان می تواند خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش دهد. با ما در مجله اینترنتی کوبههمراه باشید.
آزمایشی برای اندازهگیری تاثیر تنفس در احتمال ابتلا به آلزایمر
تیمی از دانشمندان ادعا می کنند که یک تکنیک تنفس ساده می تواند به کاهش احتمال ابتلا به آلزایمر کمک کند. در آزمایشی که برای اثبات این گزاره صورت داده شد از شرکت کنندگان خواسته شد تا دو بار در روز (هر بار ۲۰ دقیقه) و به مدت ۴ هفته تنفس خود را به اینصورت تنظیم کنند:
- ۵ ثانیه دم
- ۵ ثانیه بازدم
پس از این جلسات ۲۰ دقیقهای تنفس، تغییرات ضربان قلب شرکتکنندگان افزایش یافته در حالیکه سطح پپتیدهای آمیلوئید بتا در جریان خون آنها پس از ۴ هفته به طرز چشمگیری کاهش یافته است. این پپتیدها برای سالها با احتمال ابتلا به آلزایمر مرتبط بودهاند و برخی از کارشناسان حتی معتقدند ممکن است علت این بیماری مخرب مغزی باشند.
علاوهبر این ضربان قلب ما می تواند تحت تأثیر نحوه تنفس ما قرار گیرد که به نوبه خود می تواند بر سیستم عصبی ما و روشی که مغز ما پروتئینها را تولید میکند اثر بگذارد.
یک قدم به سوی درمان آلزایمر
انسانها در هنگام بیداری و در حال حرکت، معمولاً از سیستم عصبی سمپاتیک ما استفاده می کنند که اغلب به آن سیستم «جنگ یا گریز» میگویند، که در خدمت همه اهداف از جمله تمرکز، توجه و ایجاد خاطرات است. وقتی سیستم عصبی سمپاتیک فعال میشود، تفاوت زیادی در فاصله زمانی ضربان قلب وجود ندارد. در مقابل، هنگامیکه سیستم پاراسمپاتیک فعال میشود، ضربان قلب در هنگام دم افزایش یافته و در هنگام بازدم کاهش مییابد.
سیستم عصبی پاراسمپاتیک یا سیستم «استراحت و هضم» به ما اجازه میدهد آرام بمانیم، خوب بخوابیم و غذا را بهراحتی هضم کنیم.
در سالهای جوانی، بدن ما میتواند بدون دردسر بین این دو سیستم در نوسان باشد. اما با افزایش سن، این نوسان پیچیدهتر میشود و تغییرات ضربان قلب به شدت کاهش مییابد.
در واقع، یک مطالعه در سال ۲۰۲۰ با استفاده از ساعتهای هوشمند نشان داد که تغییرات ضربان قلب در سنین بیست تا شصت سالگی به طور متوسط ۸۰ درصد کاهش مییابد، که میتواند تا حدودی مشکلات خواب مرتبط با سن را توضیح دهد.
با این وجود، تحقیقات بسیار کمی وجود دارد که ثابت میکند چگونه تغییرات فیزیولوژیکی در پیری ممکن است به عواملی منجر شود که باعث کاهش یا افزایش احتمال ابتلا به آلزایمر میشود.
پیشنهاد مطالعه: جویدن هویج بعد از غذا: جایگزینی برای مسواک را بخوانید.