فلسفه سفره هفت سین + بهمن 1401

یکی از مهم‌ترین آداب و رسوم عید نوروز ایرانیان از گذشته تا امروز چیدن سفره هفت سین است که هر یک از اجزای این سفره معنا و مفهوم خاصی دارد.

نوروز یکی از کهن‌ترین جشن‌های به جا مانده از دوران باستان است که آداب و رسوم زیادی دارد. از مشهورترین مراسم نوروزی ایرانیان، گستردن سفره هفت سین است. با فلسفه سفره هفت سین در این ویدیو از مجله اینترنتی کوبهآشنا شوید.

فلسفه سفره هفت سین

با ظهور اسلام در ایران زمین، سفره هفت سین ایرانی‌ها به قرآن مجید مزین شده است. هرکدام از اجزای هفت سین، نشانه مفاهیمی چون رویش، زایش و باروری، فراوانی و برکت و … است.

سفره هفت سین از گذشته تا به امروز

ایرانیان با فراهم کردن هفت سین، برای روز نخست بهار وسایلی مانند آب و سبزه نماد (روشنایی و افزونی) آتشدان نماد (پایداری نور و گرما)، شیر نماد (نوزایی و رستاخیز و تولد دوباره)، تخم مرغ نماد (نژاد و نطفه)، آیینه نماد (شفافیت و صفا)، سنجد نماد (دلدادگی و زایش و باروری)، سیب نماد (رازوارگی عشق) انار نماد (تقدس) سکه تازه ضرب نماد (برکت و دارندگی) ماهی نماد (ماه سپری شده اسفند) نارنج نماد (گوی زمین)گل‌بید‌مشک گل ویژه اسفند نماد ( امشاسپند سپندارمز) در سفره خود می‌گذاشتند.

در برخی از منابع تاریخی آورده شده ایرانیان در قدیم سفره هفت شین داشته‌اند که به تدریج تغییر نام داده است. اجزای تشکیل دهنده سفره هفت شین شمع، شراب، شیرینی، شهد (عسل)، شمشاد، شربت و شقایق یا شاخه نبات، بودند.

در زمان ساسانیان هفت شین رسم متداول مردم ایران شد و شمشاد در کنار بقیه شین‌های نوروزی، به نشانه سبزی و جاودانگی بر سر سفره قرار گرفت.

در برخی از روستاها رسم هفت سینی برپا بوده است آن‌ها درون هفت سینی خوراکی‌های مختلف می‌گذارند. هفت سینی، بعدها با حذف (یای) به صورت هفت سین درآمده است.

دلیل تغییر هفت شین به هفت سین

در دوران ساسانیان و پیش از اسلام ایرانیان سفره‌ای به نام «هفت شین» می‌گستراندند که شامل شمع، شراب، شهد، شمشاد، شربت، شقایق بوده است. پس از آمدن اسلام به ایران و حرام اعلام شدن «شراب» آن‌ها، خواهر و همزاد شراب را که سرکه می‌شد، بر سر سفره قرار می‌دادند و این‌گونه شین به سین تغییر پیدا کرد.

پیشنهاد مطالعه: مطلب چگونه میوه‌های عید را تازه و طولانی مدت نگه داریم؟ را بخوانید.